மே தினம் உழைக்கும் மக்கள் தினம்.

அமெரிக்காவில் 1832 இல் பொஸ்டனில் கப்பலில் பணியாற்றிய தச்சுத் தொழிலாளர்கள் 10 மணி நேர வேலை கோரிக்கையை முன்வைத்து வேலை நிறுத்தம் செய்தனர். அதே போல்  1835இல் பிலடெல்பியாவிலும் பென்சில்வேனியாவிலும்  இதே  கோரிக்கையை முன்  வைத்து இயக்கம் நடத்தப்பட்டது.  பென்சில்வேனியாவில் நிலக்கரிச் சுரங்கத் தொழிலாளர்களும்  இரயில்வே தொழிலாளர்களும் குறைவான வேலை நேரத்தை வலியுறுத்தி  1877 இல் வேலை நிறுத்தத்தில் ஈடுபட்டனர்.

இதைத் தொடர்ந்து அமெரிக்காவின் பல்வேறு மாநிலங்களில் உள்ள தொழிலாளர் இயக்கங்களை இணைத்து “அமெரிக்க தொழிலாளர் கூட்டமைப்பு”  என்ற இயக்கம் உருவாக்கப்பட்டது.  இவ்வியக்கம் 8 மணி நேர வேலை கோரிக்கையை முன்வைத்து தொடர்ந்து இயக்கங்களை நடத்தியது.  அத்தோடு மே 1,  1886 அன்று நாடு தழுவிய வேலை நிறுத்தத்திற்கு அறைகூவல் விடுத்தது.  இவ்வியக்கமே மே தினம் பிறப்பதற்கு காரணமாகவும் அமைந்தது.

தொழில் நகரங்களான  நியூயார்க், சிகாகோ,  பிலடெல்பியா, மில்விக்கி,  சின்சினாட்டி,  பால்டிமோர் என அமெரிக்கா முழுவதும்  3,50,000  தொழிலாளர்கள் பங்கேற்ற மாபெரும் வேலை நிறுத்தம் துவங்கியது. இவ்வேலை நிறுத்தத்தில் 1200க்கும் மேற்பட்ட நிறுவனங்களில் உள்ளதொழிலாளர்கள் பங்கெடுத்துக் கொண்டனர். தொழிலாளர்களின் எழுச்சி மிக்க வேலை நிறுத்தத்தினால், அமெரிக்க பெரு நிறுவனங்கள் மூடப்பட்டன.  இரயில் போக்குவரத்து  நடைபெறவில்லை.  வேலை நிறுத்தத்தில் பங்கேற்ற தொழிலாளர் ஊர்வலங்கள் அமெரிக்காவை உலுக்கியது. மிச்சிகனில் மட்டும் 40,000 தொழிலாளர்களும்,  சிக்காகோவில் 70 ஆயிரத்திற்கும்  மேற்பட்ட தொழிலாளர்களும் கலந்துக் கொண்டனர்.

சிக்காகோ பேரெழுச்சி

மே  3,  1886 அன்று  “மெக்கார்மிக் ஹார்  வஸ்டிங் மெஷின்  நிறுவனத்தின்”  வாயிலில் 3000-க்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர்கள் அணி திரண்டு கண்டனக் கூட்டத்தை நடத்தினர்.  இங்கு இடம் பெற்ற கலவரத்தில் 4 தொழிலாளர்கள் காவற்துறையினரின் துப்பாக்கிச் சூட்டிற்குப் பலியாயினர். இச் சம்பவத்தை கண்டிக்கும் வகையில் ஹேமார்க்கெட் சதுக்கத்தில்  மே  4 அன்று மாபெரும் கண்டன கூட்டம் ஒன்றை நடத்தினர் தொழிலாளர்கள்.  2500 தொழிலாளர்கள் கலந்து கொண்ட கண்டனக் கூட்டம் அமைதியான முறையில் நடைபெற்றது.  இந் நேரத்தில் காவல்துறையினர் அனைவரையும் கலைந்து செல்லுமாறு கூறினர். இவ் வேளையில் திடீரென்று கூட்டத்தில் வெடி குண்டு வீசப்பட்டதில் அந்த இடத்திலேயே ஒரு காவல்துறையினர் பலியானார். பின்னர் போலீசார் கூட்டத்தினர் மீது துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தித் தொழிலாளரைத் தாக்கினர்.  அத்துடன் தொழிலாளர்  தலைவர்களை கைது செய்து வழக்குத் தொடுத்தனர். இந்த வழக்கு ஜூன் 21,  1886 அன்று துவங்கியது. 7  பேருக்கு தூக்குத் தண்டனை வழங்கப்பட்டது.

அமெரிக்காவின் கறுப்பு தினம்

நவம்பர் 11,  1887  அன்று  தொழிலாளர்  தலைவர்கள் ஆகஸ்ட்  ஸ்பைஸ், ஆல்பேர்ட் பார்சன்ஸ், அடொல்ஃப் ஃபிஷர்,  ஜோர்ஜ் ஏங்கல் ஆகியோர் ஆகியோர் தூக்கிலிடப்பட்டனர்.  நவம்பர் 13,  1887 அன்று நடைபெற்ற இறுதி ஊர்வலத்தில் அமெரிக்க தேசமே அணி திரண்டது.  நாடு முழுவதும்  5 லட்சம் பேர் இவர்களது  இறுதி ஊர்வலத்தில் கலந்து கொண்டதோடு,  அமெரிக்கா முழுவதும் கறுப்பு தினமாக அனுஷ்டிக்கப்பட்டது.

அமெரிக்க தொழிலாளர்களின் 8 மணி நேர வேலைக்கான போராட்டமும்,  சிகாகோ  தியாகிகளின் தியாகமும் தான் இன்றைக்கு மே தினமாக – உழைப்பவர் தினமாக நம்முன் நிற்கிறது.

அனைத்து நாடுகளிலும் மே தினம்

1889  ஜூலை 14  அன்று  பாரீசில் சோசலிசத் தொழிலாளர்களின்  ‘’சர்வதேச தொழிலாளர் பாராளுமன்றம்’’ கூடியது.  18  நாடுகளில் இருந்து  400  பிரதிநிதிகள்  இக்கூட்டத்தில் பங்கேற்றனர்.  பிரெட்ரிக் ஏங்கெல்ஸ் உட்படப் பலர் கலந்துகொண்ட  இக் கூட்டத்தில் கார்ல் மார்க்ஸ் வலியுறுத்திய 8 மணி நேர போராட்டத்தை முன்னெடுத்துச் செல்வது என்றும்,  சிக்காகோ சதியை இம்மாநாடு கடுமையாக கண்டித்ததோடு,  1890 மே  1 அன்று அனைத்துலக அளவில் தொழிலாளர்கள் இயக்கங்களை நடத்திட  வேண்டும் என்றும் அறைகூவல் விடப்பட்டது.

இந்த அறை கூவலே மே முதல் நாளை,  சர்வதேச தொழிலாளர் தினமாக,  மே தினமாக அனுஷ்டிப்பதற்கு வழிவகுத்தது.

“நாம் எம் எதிரிகளால் தூக்கில் இடப்படுகின்றோம். மரணத்தின் பின்னான எம் கல்லறைகளின் மௌனம்  பல கதைகள் சொல்லும்” இது மேதினத் தியாகிகளின் இறுதி வார்த்தைகள்.

ஆம் உங்களின் கல்லறைகளின் மௌனம் கடந்த 125-வருடங்களாக,  அனைத்துலகப்  பாட்டாளி வாக்கத்திற்கும்,  விடுதலைக்காகவும்,  இழந்த உரிமைகளுக்காகவும்   போராடும்  மக்களுக்கும் பல கதைகளைச் சொல்லியுள்ளன.

உங்கள் கல்லறைகளின் கதைகளையே   மாவோ “தேசங்கள் சுதந்திரத்தை விரும்புகின்றன, நாடுகள் விடுதலையை விரும்புகின்றன, மக்கள் புரட்சியை விரும்புகின்றார்கள்” என்றார். இவைகளே இன்றைய உலகின் பிரதான ஓட்டக் கதைகளுமாகும்.  இவைகளுக் கூடாக உலக மக்கள் உங்களை என்றும் நினைவு கூர்வார்கள்.

-அகிலன்-