விமலேஸ்வரன் பற்றிய நினைவுகள் 33 வருடங்களாக பதிவாகித்தான் வந்தது.

விஜிதரன் என்ற மட்டக்களப்பைச் சேர்ந்த கலைப்பிரிவு மாணவன் கடத்திக் காணாமல் ஆக்கப்பட்டதற்கு எதிராகவும், விஜிதரனை விசாரிப்பதாயின் பல்கலைக்கழக நிர்வாகம் மற்றும் மாணவர் மத்தியில் வைத்து விசாரிக்கப்படுவது தான் சரியானது என்ற கோரிக்கையை அனைத்து இயக்கங்களையும் நோக்கி முன்வைத்தும் பல்கலைக்கழக மாணவர்கள் சாகும்வரையான உண்ணாவிரதப் போரட்டத்தினை பல்கலைக்கழகத்தினுள்ளே அன்று நடாத்தினர்.

விஜிதரன் கடத்தப்பட்டுக் காணாமல் ஆக்கப்பட்டது நவம்பர் மாதம் 1986 ம் ஆண்டு.

காணாமலாக்கப்பட்ட விஜிதரனை எப்படியாவது விடுவித்துத் தரும்படி அவனது பெற்றோர் அனைத்துப் பல்கலைக்கழக மாணவர்கள் மத்தியில் ஒழுங்கு செய்யப்பட்ட பகிரங்க கூட்டத்தில், பெருமளவு மாணவர்கள் குழுமியிருந்த அக்கூட்டத்தில் கண்ணீர் மல்க கதறியழுதனர். நான் இந்தக் காலப்பகுதியில் பல்கலைக்கழக விஞ்ஞானபீடத்தில் பௌதீக ஆய்வுகூட போதனாசிரியராக கடமையிலிருந்தேன். அன்றைய நாளில் இக் கூட்டத்தில் நானும் பிரசன்னமாயிருந்தேன்.
அந்தப் பெற்றோரின் கண்ணீரும் கதறலும் அங்கிருந்த எல்லார் நெஞ்சையும் தொட்டது.

பகுதி 33

திரும்பவும் இயக்கத் தலைவர்கள், தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி தலைவர்கள் டெல்லி அழைக்கப்பட்டிருந்தார்கள். இம்முறை செயலதிபர் உமாமகேஸ்வரன் வாசுதேவாவையும் அழைத்து வந்திருந்தார். எல்லா இயக்கங்களுக்கும் ஒரு ஹோட்டல். உமாமகேஸ்வரன் வழமை போல் என்னோடுதான் தங்கினார். அமிர்தலிங்கம், சிவசிதம்பரம், சம்பந்தன் வேறு ஹோட்டலில் தங்க வைக்கப்பட்டிருந்தார்கள். ராஜீவ் காந்தி அரசின் புதிய வெளியுறவு செயலாளர் ரொமேஷ் பண்டாரி ரகசியமாக இயக்கங்களை தனியாகவும், தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி தனியாகவும் சந்தித்துப் பேசினார். சந்திப்புகள் தனியார் ஓய்வு விடுதியில் நடந்தன.

இந்திய அரசு இலங்கை அரசுடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்தி இலங்கை தமிழ் இனப் பிரச்சினைக்கு ஒரு தீர்வு காண பிரதமர் ராஜீவ் காந்தி விரும்புவதாகவும் அதற்கு இயக்கங்களின் கருத்துக்களையும் கேட்டுக்கொண்டார். அதே மாதிரி தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி அமிர்தலிங்கம் ஆட்களுடனும் அவர் பேச்சுவார்த்தை நடத்தியதாக அறிந்தோம்.

 பகுதி 29

(நான் எனது முகநூலில் எனது அனுபவங்களை எழுதுவது வெளிநாட்டில் இருக்கும் பல தமிழீழ மக்கள் விடுதலைக் கழக உறுப்பினர்கள் அதாவது இயக்கத்தை விட்டு விலகியவர்கள், ஒதுங்கி இருப்பவர்கள் நான் எனது அனுபவங்கள் எழுதுவது தவறு என்றும் எழுதக் கூடாது என்றும் நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் செய்திகளை அனுப்பிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். நான் யாரையும் எனது முகநூலை பார்க்க படிக்க சொல்லவில்லை. விருப்பமில்லாத நபர்கள் என்னை தடை செய்து விட்டு போகட்டும். நான் எனது அனுபவங்கள் பதிவாக இருக்கட்டும் என்று மட்டும்தான் போடுகிறேன் ஒழிய. யாரும் லைக் போட வேண்டும் என்ற கருத்து சொல்ல வேண்டும் என்றோ போடவில்லை என்பதை திரும்பவும் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்).

எனது 27வது பதிவில் ஆலடி அருணா எம்.பியின் வீடு பற்றி எழுதி இருந்தேன். அதில் நண்பர் பரதன் அந்த வீட்டில் இருந்த கேரளா குடும்பத்தில் இருந்த பெண்களை மூன்று பெண் குட்டிகள் பற்றி குறிப்பிடவில்லை என கவலைப்பட்டு இருந்தார். பின்பு அந்த பின்னூட்டத்தை எடுத்து விட்டார். இதைப்பற்றி இதில் குறிப்பிடுகிறேன். ஆலடி அருணா MP எனக்கு வீடு கொடுக்கும் போது, கூறினார் பக்கத்தில் பெண் பிள்ளைகள் இருக்கிறார்கள், சுற்றியிருக்கும் வீடுகள் எல்லாம் இந்திய எம்.பி மார்களின் வீடுகள் அங்கும் பெண் பிள்ளைகள் இருப்பார்கள். உங்களால் எந்த ஒரு கெட்ட பெயரும் வந்துவிடக் கூடாது. எனக்கு மட்டுமல்ல, ஈழப் போராளிகளுக்கும் அது கெட்ட பெயராக அமைந்து விடும். ஆனால் உங்களால் எந்த ஒரு கெட்ட பேரும் வராது என நம்புகிறேன். சிறு கெட்ட பேர் வந்தாலும் துரத்தி விடுவேன் என கூறினார்.

தூக்குமேடையில் தூக்கு போடும் அலுக்கோசுகள் போன்றே, பிழைப்புவாத ஈழ ஆதரவு தமிழக கும்பல்களின் செயற்பாடுகளும், சிந்தனைகளும் குறுகிய வழிபாட்டை ஊக்குவிக்கின்றனர். இதன் மூலம் புலிப் பாசிசத்தின் கீழ் உருவான ஈழத்து தற்குறிகளிடம் இருந்து பணத்தைக் கறக்கவும், அதேநேரம் சொந்த மக்களை ஏமாற்றிப் பிழைக்கவும் – தமிழகத்தில் புலி ஆதரவு கும்பல்கள் இயங்குகின்றது. "மேதகு" என்ற புரட்டு, இப்படித்தான் புளுத்து வெளிவந்திருக்கின்றது.

"திருப்பி அடித்தால்" அது விடுதலைப் போராட்டமாகிவிடும், "துரோகி"யாக்கி கொன்றால் மானிட விடுதலை கிடைத்துவிடுமா? இப்படி நம்புகின்ற, நம்பக் கோருகின்ற பகுத்தறிவற்ற அலுக்கோசுகளே, "மேதகு" மூலம், தம்மைத் தாம் முன்னிறுத்திக் கொள்கின்றனர்.

கடத்தல்காரர்கள், குற்றவாளிகளுடன் சேர்ந்து செய்த தனிநபர் பயங்கரவாதம் மூலம், ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் போராட்டத்தை நடத்த முடியும் என்று, அலுக்கோசுகளால் மட்டுமே சொல்ல முடியும். அப்படி சொல்லப்பட்டது தான் "மேதகு". தோற்றுப் போன அரசியல் வழிமுறையை சரியென்று புனைய, சம்பவங்களையும் – வரலாறுகளையும் திரிக்கின்றனர்.

«மேதகு» வரலாற்றுண்மைகளைக் கொண்டு உருவாக்கப்பட்ட பிரபாகரன் என்பாரது உண்மைக் கதை எனப் புனைகிறார்கள். பல வரலாற்றுப் பொய்களை சாட்சியென காட்சிப்படுத்தி அதன் மூலம் கதையில் உலாவ விடப்பட்ட பாத்திரங்களான «தமிழினத் துரோகிகள்» மட்டும் எவ்வாறு பிரபாகரனை போராளியாக்கினர் என பிரபாகரனின் பாசிச வரலாற்றை தூக்கி நிறுத்துகின்றனர்.

ஆரம்பம் முதலே பிரபாகரனுக்கு அரசியல் பாடம் எடுத்ததே தமிழரசுக் கட்சியும், அதன் பின்வந்த தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியும் தான். அவர்களால் துரோகிகளாகச் சுட்டி கைகாட்டப்பட்டவர்களைத்தான் அவர்களின் கைப்பாவையாக நின்று சுட்டுத் தள்ளினர் பிரபாகரன் குழுவினர். ஏன் உமாமகேஸ்வரன் குழுவும் தான்.

இலங்கைப் பொலிசாரால் கைது செய்யப்படுவதற்கு முன்னர் என்றுமே எங்குமே மக்கள் மத்தியில் வெளிப்பட்டிராத குட்டிமணி மற்றும் தங்கத்துரையின் அரசியல் உரைகளில் பிரபாகரன் ஈர்க்கப்பட்டார் என வரலாறு திரிக்கப்படுகிறது.

பகுதி 25

நான் எழுதும் சம்பவங்கள் உண்மையானது. அவை நடந்த காலகட்டங்கள் மாதங்கள், ஆண்டுகள் எனக்கு மறந்து விட்டன. நினைவுகளை வரிசைப்படுத்தும் போது மாதங்கள் ஆண்டுகள் குழப்பமாக இருக்கின்றது. தயவு செய்து இதைப் படிக்கும் தோழர்கள் ஆண்டுகள் மாதங்கள் சரியாக சொன்னால் நான் திருத்திக் கொள்வேன்.

1984 ஆண்டு ஆரம்பம் முதல் பல தோழர்களின் வரவு டெல்லியில் இருந்தது. பெரிய செந்திலை கொஞ்சம் பணத்துடன் ஆயுதம் வாங்குவதற்காக என்று கூறி உமாமகேஸ்வரன் அனுப்பியிருந்தார். நல்ல தோழர். ஆனால் தான் ஒரு போராளி என்று கர்வம் கொண்டவர். டெல்லியில் இருந்த எமக்கு உதவி செய்யும் இந்திய நண்பர்களிடம் அவர் பேசுவது எல்லாம் வெற்று பெருமை கதைகள் தான். அங்கிருந்த இந்திய நண்பர்கள் பெரிய படிப்பு படித்தவர்கள் என்பதை மறந்து கதை சொல்வார்.

பெரிய செந்திலுக்கு இந்தி தெரியாது. டெல்லி அதன் சுற்றுவட்டார மாநிலங்களில் நாட்டுத் துப்பாக்கி கள்ளத்துப்பாக்கி தான் வாங்க முடியும். ஒரு விடுதலை இயக்கத்திற்கு நாட்டுத்துப்பாக்கி போதுமா? உமாமகேஸ்வரன் தனக்கு விசுவாசமான அதுவும் தன்னை பெரிய ஐயா என்று அழைப்பவர்களை நம்பியோ அல்லது விரும்பியோ அவர்களுக்கு தகுதியற்ற கழக வேலைகளை கொடுத்து அதை கண்காணிக்காமல் விட்டதும் பெரிய தவறு. நாங்கள் டெல்லியில் கூட எமது செலவைக் கட்டுப்படுத்தி நாக்கு ருசியை கட்டுப்படுத்தி செலவழித்து வந்தோம். ஆனால் செந்தில் போன்றவர்கள் கணக்கு வழக்கு பார்க்காமல் செலவழிப்பார்கள். அதெல்லாம் ஆயுதம் வாங்க ஓடித்திரிந்த கணக்கில் வந்துவிடும். இதே நேரம் வாமதேவன் இரு தோழர்களுடன் டெல்லி வந்து ஓட்டலில் தங்கியிருந்தார். காரணம் அந்த நேரம் டெல்லி வந்திருந்த ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப் தலைவர் பத்மநாபா, மற்றும் டக்ளஸ் தேவானந்தா இருவரையும் போடுவதற்கு. மட்டக்களப்பு சிறை உடைப்புக்கு ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப் உரிமை கோரியதால் அதற்காக தண்டனை எனக் கூறினார்கள். இவர்கள் டெல்லி வந்ததை அறிந்த இந்திய உளவுத்துறை IB கடுமையாக என்னை எச்சரித்ததால், நான் உமாமகேஸ்வரனிடம் தொலைபேசி மூலம் கூறியதை அடுத்து வாமதேவன், மற்றும் தோழர்களை உடன் சென்னைக்கு வரச் சொன்னார்.

பகுதி 21

டெல்லியில் எனது வேலைகளை ஆரம்பித்து விட்டேன். முக்கியமாக தமிழ்நாட்டு எம்.பி சந்திப்பதையும், டெல்லிப் பத்திரிகையாளர்களையும் சந்தித்து நட்பை வளர்த்துக் கொண்டேன். பி.டி.ஐ செய்தி நிறுவனத்தின் டெல்லி செய்தியாளர் சந்திரசேகர் எனது மிக நெருங்கிய நண்பராக விளங்கினார்.

இந்திய வெளிவிவகார இலாகாவில் பங்களாதேஷ் இலங்கை மாலத்தீவு பொறுப்பாளர் துணைச் செயலாளர் திருமதி மீரா சங்கர் என்பவரை சந்தித்து தொடர்புகளை ஏற்படுத்திக் கொண்டேன். இவர் பிற்காலத்தில்  இந்தியாவின் அமெரிக்க தூதுவராக இருந்தார்.

எம்.பி களில் குறிப்பிடத்தக்கவர் வாழப்பாடி ராமமூர்த்தி. காங்கிரஸ் கட்சியை சேர்ந்தவராக இருந்தாலும், எங்கள் மீதும் போராட்டத்தின் மீதும் மிகவும் ஆர்வம் கொண்டவராக இருந்தார். உதாரணத்துக்கு சொல்ல வேண்டுமாயின், காங்கிரஸ் கட்சியின் அகில இந்திய தொழிற்சங்க தலைவராக இருந்தபடியால் பண்டிகை காலங்களில் குறிப்பாக தீபாவளி போன்ற தினங்களில், கட்சிக்காரர்கள் மற்றவர்கள் இவரிடம் கொண்டு வந்து இனிப்பு வகைகள் உலர் திராட்சை போன்ற பழவகைகள் பெட்டி பெட்டியாக கொடுத்து இருப்பார்கள். அதை எடுத்து வைத்து என்னைக் கூப்பிட்டு அனுப்பி  என்னிடம் கொடுப்பார். அதற்கு அவர் கூறும் காரணம் குடும்பத்தை விட்டு தாயை விட்டு ஒரு போராட்டத்துக்காக இவ்வளவு தூரம் வந்திருக்கும் உங்களுக்கு செய்வது எனக்கு தனக்கு ஒரு மனத்திருப்தி என்று கூறுகிறார். 1987 ஆம் ஆண்டு இலங்கை இந்திய ஒப்பந்தம் பின்பு இன்றைய இலங்கை அமைச்சர் டக்ளஸ் தேவானந்தா அவர் வீட்டில் தங்கியிருந்தார்.

83 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் என நினைக்கிறேன் சென்னையிலிருந்து உமாமகேஸ்வரன் தொலைபேசி மூலம் தானும் ஓய்வுபெற்ற இலங்கை சுங்கத்துறை அதிகாரி விக்னேஸ்வரர் ராஜாவும் டெல்லி வந்து தமிழ்நாடு இல்லத்தில் திகதியை குறிப்பிட்டு வந்து தங்கப் போவதாகவும், இந்திய பிரதமர் இந்திரா காந்தியை சந்திக்க நேரம் ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது என அவர் கூறினார்.

பகுதி 18

1983 ஆண்டு நவம்பர் 23ஆம் தேதி காலை 11 மணி போல், இந்திய அரசு கொடுத்த காரில் சாவகச்சேரி எம்.பி. நவரட்ணம் அவர்களும், யாழ்ப்பாண எம்.பி. யோகேஸ்வரன் அவர்களும் நான் இருந்த நோர்த் அவென்யூ L. கணேசன் எம்.பி வீட்டுக்கு வந்து என்னை கூட்டிக்கொண்டு போனார்கள்.

மூவரும் சிரித்துப் பேசிக்கொண்டு சந்தோசமாக எல்லா வெளிநாட்டு தூதுவராலயங்களுக்கும் கொடுத்தோம். அப்படி போய் வரவேற்பறையில் கொடுக்கும் போது என்னோடு நவரத்னம் எம்.பி அல்லது யோகேஸ்வரன் வந்து தாங்கள் இலங்கை பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் என்று கூறி புத்தகங்கள் கொடுக்க உதவி செய்வார்கள். பல இடங்களில் இவர்கள் வந்தது எனக்கு உதவியாக இருந்தது. நாங்க திரும்ப தமிழ்நாடு இல்லத்திற்கு வரும்போது கிட்டத்தட்ட பகல் ஒன்றரை மணி இருக்கும். அவர்களுடன் அங்கேயே சாப்பிட்டுவிட்டு நான் கிளம்பும்போது, அவர்கள் இருவரும் என்னிடம் முக்கியமான இடத்துக்கு கொடுக்கவில்லை என்றார்கள். எல்லா இடத்துக்கும் கொடுத்து விட்டேனே என்று கூற, அவர்கள் இல்லை இலங்கை ஹைகமிஷனுக்கு கொடுக்கவில்லை என்றார்கள். நான் வேண்டாம் அண்ணா பிரச்சினையாகிவிடும் என்று கூறினேன். என்னை தனியாக போய் கொடுக்கச் சொன்னார்கள். தாங்கள் வந்தால் தான் பிரச்சனை என்றும், ஜே.ஆர்.ஜெயவர்தனாவுக்கு தனக்கு இவ்வளவு எதிர்ப்பு இருக்கும் என்று தெரியவரும் என்று என்னை உசுப்பேத்தி விட்டார்கள். நானும் சரி என்றேன். விதி விளையாடுகிறது என்று அப்போது தெரியவில்லை. தமிழ்நாடு இல்லத்தில் இருந்து இலங்கை தூதுவராலயம் பத்து நிமிட நடைதூரத்தில் தான் இருந்தது.