"இலங்கையின் சுதேச குடிமக்களின் முதல் மொழி தமிழாக" இருக்கும் போது, அதே சுதேச குடிமக்களின் முதல் மதம் பவுத்தமே. 2000 வருடங்களுக்கு முந்தைய வரலாற்றுக் குறிப்புகள் இதைத் தான் கூறுகின்றது. தமிழ் மொழியை குறிப்பிடும் விக்கினேஸ்வரன், பவுத்தத்தை குறிப்பிடத் தவறியதன் மூலம், இனவாதத்தைத் தூண்டி தனது அடிப்படைவாத மதவாதத்தையே முன்னிலைப்படுத்தி உள்ளார். வரலாற்றைக் குறுக்கியும் - திரித்தும் பொய் பேசுவதே – மதவாதிகளினதும் இனவாதிகளினதும் அடிப்படைக் குணம்.

விக்கினேஸ்வரன் போட்டுத் திரியும் பட்டை நாமம், இலங்கை மண்ணின் சுதேச குடிகளின் வரலாற்றுக்;கே சொந்தமல்ல. மாறாக பார்ப்பனிய வழிவந்த வெள்ளாளிய ஆறுமுகநாவலர், வெள்ளாளருக்கு புகுத்திய சாதிய அடையாளங்கள். இன்று அது வெள்ளாளியமாக சமூகத்தில் வக்கிரமடைந்து - இந்துத்துவம் என்ற இந்திய பார்ப்பனிய வெள்ளாளியமாக புளுக்கத் தொடங்கி இருக்கின்றது.

"புத்திஜீவிகள்" "முற்போக்காளர்கள்" என்று தங்களைக் கூறிக் கொள்ளும் - காட்டிக் கொள்ளும் தமிழர்களின் சிந்தனை முறை, வெள்ளாளியமாக இருக்கின்றது. வெள்ளாளியச் சமூக வாழ்க்கை முறையில் வாழும் மக்களிலிருந்து இந்த "புத்திஜீவிகள்" வெள்ளாளியத்துக்கு எதிரான நடைமுறைகள் மூலம் வாழ்வதற்கும் – அதற்காகப் போராடுவற்கும் தயாரில்லை. முன்னுதாரணமான நடைமுறையைக் காணவும், காட்டவும் முடியாது உள்ளனர். இதை மூடிமறைக்க

1.எங்கள் பிறப்பு எங்கள் குற்றமா என்று கேட்டு, பிறப்பைக் கொண்டு வெள்ளாளியத்தை, ஆணாதிக்கத்தை.. எல்லாம் குறுக்கி விளக்க முற்படுகின்றனர்.

2.தங்கள் மனிதாபிமான செயலைக் கொண்டு, தம்மை முன்னிறுத்துவது. உதாரணமாக பெண்கள், ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுடனான உதவி மற்றும் நடத்தையைக் கொண்டு தன்னை வெள்ளாளியத்துக்கும், ஆணாதிக்கத்துக்கும்.. எதிரானவனாக நிறுவ முனைவது.

3.தங்கள் முரண்பட்ட கருத்துக்கள் - எழுத்துக்களைக் கொண்டு தங்களை வெள்ளாளியத்துக்கு, ஆணாதிக்கத்துக்கு எதிரானவராக முன்னிறுத்துவது

தண்ணி அடிக்க ஊறுகாய் தேவைப்படுவது போல், அரசியல் - இலக்கியம் பேசும் அக வெள்ளாளியத் தனத்துக்கு ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் பயன்படுத்தப்படுகின்றனர். தமிழ் அரசியல் இலக்கிய உலகில் இந்த வெள்ளாளிய நரித்தனமே, பகல் வேசம் போட்டு நிற்கின்றது.

இந்தப் பின்னணியில் தமிழ் அரசியல், இலக்கிய சிந்தனை முறைகள் அனைத்துமே வெள்ளாளியமாக இருப்பதுடன், அதையே "முற்போக்கு" என்றும் "புத்திஜீவித்தனம்" என்றும் பீற்றுகின்ற – நம்புகின்ற மனநிலையும் காணப்படுகின்றது. கடந்தகால போராட்டம் மட்டுமல்ல போராட்டம் குறித்த விமர்சன அரசியலும் வெள்ளாளியக் கண்ணோட்டத்தைக் கொண்டு காணப்படுகின்றது.

2009 வரையான யுத்தகாலத்தில் புலிகளின் வெள்ளாளியச் சிந்தனையிலான சமூக வாழ்வியல் முறை மட்டும் எம்மை அழிக்கவில்லை, புலிக்கு வெளியில் செயற்பட்ட புலம்பெயர் அரசியல் இலக்கியமும் முரண்பட்ட அக வெள்ளாளியத்தையே மாற்றாக முன்வைத்தது. இதுதான் அன்றைய அழிவுக்கும், இன்றைய சமூக பின்னடைவுக்கும் அடிப்படைக் காரணமாகும்.

இந்த வகையில் கடந்தகாலம் குறித்த விமர்சன அரசியல் முதல் இலக்கியம் வரை, வெள்ளாளிய சமூக உள்ளடக்கத்தை காய்வெட்டித்தான் முன்வைக்கப்பட்டு வருகின்றது. நிகழ்கால அறிவியல் இதற்குள் புளுக்கின்றது.

தோற்றுப்போன போராட்டங்கள் தொடங்கி இன்றைய சமூக ஓடுக்குமுறைகள் வரை, இந்த வெள்ளாளியச் சிந்தனையிலான வாழ்க்கை முறைக்குள் குறுகிக் கிடக்கின்றது. இதனால் தமிழ் சமூகம் முன்னுதாரணமிக்க சமூகமாக முன்னிறுத்த முடியாத சிந்தனை முறையில் சிக்கி, பாதாளத்தில் வீழ்ந்து கிடக்கின்றது.

கிழக்கு பிரிவினைவாதமானது, தமிழ் தேசிய பிரிவினைவாதத்துக்கு நிகரான வெள்ளாளியமே. மக்களை ஒடுக்கும் தரப்புடன் ஒன்றிணைந்த மேலாதிக்கம். யாழ் மேலாதிக்கத்துக்குப் பதில் கிழக்கு மேலாதிக்கமானது, மூடிமறைக்கப்பட்ட வெள்ளாளியத்தின் இரு முகங்கள்.

தமிழ் பேசும் மக்களை ஒடுக்குகின்ற பேரினவாத ஒடுக்குமுறையாளர்கள் தொடங்கி தமிழ் மக்களைப் பிளக்கின்ற பிரிவினைவாதிகள் வரை, யாழ் மேலாதிக்கம் குறித்து பேசுவது ஒடுக்கும் தேர்தல் அரசியலில் நடந்தேறுகின்றது. தமிழ்தேசியம் மட்டுமல்ல அதற்கு எதிரான கிழக்கு பிரிவினைவாத அரசியல் கூட, மக்களை பிளக்கின்ற - பிரிக்கின்ற அரசியல் தான். தங்கள் கிழக்கு ஒடுக்குமுறைக்காக யாழ் மேலாதிக்கத்தை கையில் எடுக்கின்றனர். இது எந்த வகையில் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கு சார்பானது?

இலங்கைப் பாராளுமன்றத்தில் "தேசம்" குறித்தும் - "சுயநிர்ணயம்" குறித்தும், யாழ் வெள்ளாளியப் பன்னாடைகள் தங்கள் அரசியல் பித்தலாட்டத்தை அரங்கேற்றி இருக்கின்றனர். காலாகாலமாக "தமிழனை" ஏமாற்றும் இந்த அரசியல் மோசடிகள் - புது வேசம் போட்டுக் கொண்டு பொம்மலாட்டமாக மேடை ஏறியிருகின்றது. மூச்சுக்கு மூச்சு தமிழ் இனவாதம் பேசும் கூட்டம், அதற்கு ஒளிவட்டம் போட்டு - கும்மி அடிக்கின்றது.

இன – தேச ஒடுக்குமுறைக்கு எதிராகப் போராடுவது என்பது நடைமுறை சார்ந்தது. அதிலும் தேசம், சுயநிர்ணயம் என்று அரசியல் ரீதியான உள்ளடக்கத்துடன் போராடுவது என்பது, வர்க்க அடிப்படையிலானது.

இந்த வகையில் சுயநிர்ணயத்துக்கு உரிய தேசமானது, அடிப்படையில் அக ஒடுக்குமுறைகளை எதிர்த்து போராடுகின்ற – வர்க்க அரசியல் இயக்கமாகவே இருக்க முடியும். இதை விடுத்து வெற்றுக் கோசங்களைப் போடுவது என்பது அரசியல்ரீதியாக போலியானதும், புரட்டுத்தனமானதுமாகும்.

சிவகுமாரன் தொடங்கி பிரபாகரன் வரை முன்னெடுத்த தனிநபர் பயங்கரவாத அரசியலானது, தாமல்லாத அனைவரையும் "துரோகியாக்கியது". ஜனநாயகத்தை ஒடுக்கியதன் மூலம் - ஏகப்பிரதிநிதித்துவ சிந்தனையை உருவாக்கினர். இதில் தேர்தல் ஜனநாயகம் விதிவிலக்கல்ல. 1970 களின் பின்னான வரலாறும் - தமிழ் அடையாளங்களும், ஜனநாயக மறுப்பில் எழுந்த வன்முறையிலான வலதுசாரிய வெள்ளாளிய வக்கிரங்களே.

1970க்கு பின்னான இன்றைய தமிழ் தேர்தல் அரசியலின் எதார்த்தம் என்ன? வன்முறை மூலம் போலித் தமிழ் தேசியத்தை பாதுகாத்த துப்பாக்கிகளில்லை, துரோகிகளைச் சுட்டுக்கொல்ல தனிநபர் பயங்கரவாத வன்முறைகளில் ஈடுபட்ட லும்பன்கள் இல்லை.

50 ஆண்டுக்குப் பின்பாக, அதாவது 1970க்கு முந்தைய தேர்தல் அரசியல் வரலாறு தெரியாத தலைமுறைக்கு, இன்றைய தேர்தல் முடிவுகள் அதிர்ச்சியளித்து இருக்கின்றது.

தமிழரின் ஒற்றுமை, தமிழ் வாக்குகள் சிதறாமை, பாராளுமன்றத்தில் தமிழரின் பிரதிநிதித்துவம், தமிழரின் ஏகப்பிரதிநிதிகள் .. என்று 1970க்கு பின் வன்முறை மூலம் கட்டமைக்கப்பட்ட, தமிழ் தேசிய சிந்தனை முறையை, 2020 தேர்தல் தகர்த்திருக்கின்றது.

"துரோகிகள்" குறித்தும், ஒன்றுபட்ட "தேசியம்" குறித்தும் புலம்பும் அளவுக்கு, ஜனநாயக மறுப்பு "மனநோயாக" முற்றி இருக்கின்றது. முன்பு துப்பாக்கி முனையில் சாதித்த தங்கள் ஜனநாயக விரோத சிந்தனைமுறையானது, இன்று நடைமுறையிழந்து நிற்கின்றது. தாங்கள் விரும்புவதும், தங்கள் விருப்பே துரோகமல்லாதவொன்று என கட்டமைத்த தங்கள் சுய விம்பங்கள் எல்லாம் முள்ளிவாய்க்கால்களில் புதைந்தது போக – எஞ்சியது 2020 தேர்தலில் பின் தனிப்பட்ட மனிதனின் மனநோயாகிவிட்டது. தேர்தலில் வாக்களித்த மக்களின் தீர்ப்புக்கு முரணாக - தங்கள் மனநோய் கண்ணோட்டத்தையே - தமிழனின் கண்ணோட்டமாக்க புலம்புகின்றனர்.

சுமந்திரனுக்கு எதிராக களமிறங்கியுள்ள கூட்டம், அயோக்கியர்களில் அயோக்கியர்கள். இவர்கள் கடந்தகாலத்தில் ஒடுக்கப்பட்ட தமிழ் மக்களின் இரத்தத்தைக் குடித்து, சதையை உண்ட பாசிட்டுக்களுடன் கூடி, அவர்கள் போட்ட மனித எலும்புகளை கடித்துக் குதறியவர்கள். இன்று போலி "ஜனநாயகம்" பேசுகின்றனர்.

வாக்குப் போடுவதில் மோசடி, வாக்கு எண்ணிக்கையில் மோசடி, தேர்தல் முடிவுகளில் மோசடி.. என்பவை எல்லாம் தேர்தல் «ஜனநாயகத்»தில் உள்ளார்ந்த விதி. அரசே ஊழலும்;, லஞ்சமயமாகியும் விட்ட சமூக அமைப்பில், மக்களுக்கு சட்டத்தையும் - நீதியையும் மறுப்பதே «ஜனநாயக»மாகிவிட்டது. இதுவே இன்று அனைத்துமாக சமூகத்தில் புளுத்துக் கிடப்பதால் - தேர்தல் இதற்கு விதிவிலக்கல்ல. ஜனநாயகத்;தின் பெயரில் மக்களுக்கு ஜனநாயக மறுப்பு என்பதே எங்குமான எதார்த்தம்;. இந்த வகையில் தேர்தல், தேர்தல் நடைமுறைகள், தேர்தல் முடிவுகள்.. இதற்கு எந்த விதத்திலும் விதிவிலக்கல்ல. எல்லாம் சாத்தியமானது.

இதற்கும் சுமந்திரன் விடையத்துக்கும் எந்த சம்மந்தமுமில்லை. "பெண்" "பெண்ணியம்" {ஜனநாயகம்" என்று கண்ணீர் விட்டுப் புலம்ப, அதை வீடுவரை சென்ற "ஜனநாயக" செத்துவிட்டதாக கூடி செத்த வீPடு நடத்தும் கூட்டத்தின் கடந்த காலம் என்ன?

எத்தகைய தேர்தல் முடிவுகள் வந்தாலும், ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கு விடிவு கிடைக்கப் போவதில்லை. இதுதான் தேர்தல் ஜனநாயகத்தின் விதி. சாதிய ஒடுக்குமுறை, இனவொடுக்குமுறை, மதவொடுக்குமுறை முதல் ஆணாதிக்கம், சுரண்டல் என எல்லாம் அப்படியே நீடிக்கும். எல்லாம் மாறிக்கொண்டு இருக்கும் இயங்கியல் விதிக்கமைய, ஒடுக்குமுறையும் நேர்கோட்டில் ஒரேவிதமாக பயணிப்பதில்லை. மாறாக நெளிவு சுழிவுடன் - நாணயத்தின் எந்த பக்கம் ஆள்வது என்பதையே தேர்தல் முடிவுகள் தீர்மானிக்கின்றது.

இந்த தேதுதல் அரசியல் விதிக்கமைய திடீரென தோன்றிய புதிய கட்சிகள் வெற்றி பெற்று இருக்கின்றது. கடந்த காலத்தில் மாறி மாறி ஆட்சியமைத்த பாரம்பரிய கட்சிகளோ, தேர்தல் அரசியலில் காணாமல் போய் இருக்கின்றனர். "புதிய மொந்தையில் பழைய கள்ளு போல்" புதிய கட்சிகள் ஆனால் பழைய முகங்கள்.

பழையபடி இனவாத, பிரதேசவாத, மதவாத, சாதியவாத.. கொள்கைகளைக் கொண்ட நவதாராளவாத ஆட்சியாளர்களையும் - அதற்கு ஏற்ப எதிர்கட்சிகளையும் கொண்ட, அதிகார குட்டை.

தமிழினவாதத்தையும், வெள்ளாளிய (இந்து, கத்தோலிக்க) மதவாதத்தையும் முன்வைத்து மக்களை ஒடுக்க முரண்பட்ட தமிழ் தரப்புகள். ஒரே குட்டையில் இருந்து தோன்றியவையே. இன்று ஆளுக்கொரு பக்கமாக, "துரோகி - தியாகி" என்ற புது வேசங்களுடன் - ஒடுக்கப்பட்ட தமிழ் மக்களை ஏமாற்ற பாராளுமன்ற சாக்கடையில் களமிறங்கி இருக்கின்றனர். வென்றவர்களுக்கான விருப்பு வாக்குகளோ, தீவிர இன - மதவாத கோசங்களால் பிரிந்து நின்று - ஆளுக்காள் புடுங்குகின்றனர்.

தீவிர பிரதேசவாதத்தை முன்வைத்து கிழக்கின் "உதயத்தையும்" தமிழனுக்கு தீர்வு என்று வடக்கில் "வசந்தத்தையும்" முன்வைத்து, இரு வேறுபட்ட ஆளும் தரப்பு பிரதிநிதிகள் - தமிழ் மண்ணில் வெற்றி பெற்று இருக்கின்றனர்.

இன்று தேர்தல். 

பல நூற்றுக்கணக்கான முகங்கள் களத்தில். அதில் சில பல வருடங்களாக பழகிப் போன அதே முகங்கள்.., இன்னும் சில பழகிப் போன அந்த முகங்களின் தன்மையினை அப்படியே கொண்டு அதே சேற்றில் முளை கொண்டு வளர்ந்து வந்த முகங்கள்.., இதை விடவும் ஆங்காங்கே முளை எடுத்து நிற்கும் புதிய முகங்கள் என பல நூறு முகங்கள் இன்றைய தேர்தல் களத்தில் இறங்கியுள்ளன. ஆனால் இவர்கள் தேர்தலை வெல்ல வகுத்துள்ள வியூகம் ஒன்று தான். அப்பாவி மக்களை உசுப்பிவிடும் உணர்சி மிக்க பேச்சாலும் கருத்தாலும் மக்களை ஏமாற்றி வாக்குகளைப் பெற்று ஐந்து வருடங்களை சுகபோகத்தோடு அனுபவிப்பதே இவர்கள் மேற்கொண்டுள்ள வெற்றிக்கான ஒரே வியூகமாகும். இதில் மக்கள் பல வருடங்களாக பழக்கப்பட்டுப் போனாலும், மாற்று வழியினை சிந்திக்க முடியாத நிலையில் இந்த முகங்களையே நம்பி மீண்டும் மீண்டும் தம் உரிமைகளை தொலைத்து விட்டு ஏமாந்து நிற்கின்றார்கள். மக்களின் அறியாமை, இயலாமை, நம்பிக்கையின்மை, மனச்சோர்வு.., இவையெல்லாம் இந்த முகங்களுக்கு சாதகமாக அமைந்து விடுகின்றது. இது அப்பாவி மக்களின் துரதிஸ்டமே. இந்த மக்களுக்கு நம்பிக்கையினை மக்களின் எதிர்பார்ப்பினை நேர்மையோடு அணுகி அந்த மக்களுடைய நலனக்காக அர்ப்பணிப்போடு செயற்படும் எந்த முகமும் இன்றைய தேர்தல் களத்தில் இல்லை.

ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்காக, சிறுபான்மையின மக்களுக்காக குரல் கொடுக்கும் கட்சிகள் தங்கள் கொள்கையினை, வேலைத்திட்டத்தினை திறந்த மனதோடு வெளிப்படையாக முன்வைக்க பின்னிற்கின்றன. பெரும்பான்மையின மக்களின் ஆதரவு தங்களுக்கு இல்லாது போய்விடும் என்ற இவர்களுடைய எண்ணத்தால் சிறுபான்மையின மக்களுடைய ஆதரவினை, நம்பிக்கையினை பெறமுடியாது நிற்கின்றார்கள். இது கடந்தகால அரசியலின் கசப்பான நிகழ்வுகளின் பிரதிபலிப்பாகும்.

மொத்தத்தில் தமிழ்மக்களின் வாழ்க்கையும் உரிமைகளும் கேள்விக் குறியோடே தொடர்ந்தும் செல்ல வேண்டிய துர்ப்பாக்கிய நிலைக்கு மக்கள் தள்ளப்பட்டுள்ளார்கள்...

இந்த முகங்களின் மாற்றம் எந்த மாற்றத்தையும் தரப் போவதில்லை என்பதே நிஜம்...!