1. இலங்கையில் கடல் -அரசியல்.

2021, மே 20 தொடக்கம், ஆனி மாதத்தின் நடுப்பகுதியான இன்றுவரை, கொரோனா பாதிப்புகளை தவிர்த்து, இரு கடல்சார் நிகழ்வுகள் – அனர்த்தனங்கள் விவாதங்களையும், விசனங்களையும் இலங்கையில் பரவலாக ஏற்படுத்தியுள்ளது. அவையானவ, X-Press Pearl கப்பலில் ஏற்பட்ட தீ விபத்து மற்றும் இலங்கையின் வடகடலில் இறக்கப்பட்ட பேருந்துகள் பற்றியனவாகும்.

இவ் இரு நிகழ்வுகளும் இலங்கையிலும் பல மட்டங்களில் விவாதங்களை தூண்டியுள்ளது வரவேற்கத் தக்க விடையமாகும். அதேவேளை, இந்த இரு நிகழ்வுகளும் மேலோட்டமாக வெறும் உணர்வு சார்ந்து மட்டும் விவாதிக்கப்பட்டு வரும் நிலை நிலவுகிறது. இவ் விவாதத்தின் ஆரம்ப புள்ளி, மே 20 2021 அன்று கொழும்பு -நீர்கொழும்பு கடற்பிரதேசத்தில் நடைபெற்ற பாரிய கடல்-இயற்கைவள அழிப்புக்கு வழிகோலியுள்ள X-Press Pearl என்ற சிங்கப்பூரில் பதிவு செய்யப்பட்ட, 2021 மாசி மாதம் கடல்சார் வணிக நடவடிக்கைக்கு இறக்கப்பட்ட கப்பலில் ஏற்பட்ட தீவிபத்தாகும் . அடுத்ததாக, ஆனி 11 அன்று இலங்கை மீன்பிடி அமைச்சு, மீன்வளங்களை அபிவிருத்தி செய்யும் “நோக்கில் ”, உபயோகத்துக்கு உதவாத, பெரும்பாலும் அலுமினிய பகுதிகளை கொண்ட பேருந்துகளை இலங்கையின் வடகடலில் இறக்கியுள்ள செயலாகும்.

பகுதி 8

1983ஆண்டு ஜூலை மாதம் இனக்கலவரத்தில் சென்னை டெல்லியில் நடந்த நிகழ்ச்சிகள்

1983 ஆண்டு மார்சில் பிரபாகரனும் ராகவனும் நிபந்தனை அடிப்படையிலான பிணையில் விடுவிக்கப்பட்ட பொழுது மதுரையில் இருந்து இலங்கைக்கு தப்பிச் சென்றார்கள் .அதனால் ஏப்ரல் மாதக் இறுதியில் உமாமகேஸ்வரன், கண்ணன் என்ற சோதிஸ்வரன், நிரஞ்சன் என்ற சிவனேஸ்வரன் மூவரையும் சென்னை போலீசார் கைதுசெய்து சென்னை சென்ட்ரல் ஜெயிலில் அடைத்தார்கள்.

எம்.ஜி.ஆர் ஆட்சியில் இவர்கள் கைது செய்யப்பட்டதோடு இலங்கை போலீசாரோடு தமிழ்நாட்டு டி.ஜி.பி மோகனதாஸ் பேச்சுவார்த்தை நடத்தினார்.

பகுதி 4

1982 முதல் 1987 வரை எனக்குத் நேரடியாக தெரிந்த இந்திய தொடர்புகளும் மற்றும் இயக்கங்களின் இந்திய அனுபவங்களும்.

நான் சென்னையில் வந்து இறங்கியதும் தமிழ்மன்னன் பழைய எம்.எல்.ஏ ஹாஸ்டல் சென்றார். நான், நான் தங்கியிருந்த லாட்ஜ் க்குப் போனேன். வாசலிலேயே என்னை பார்த்துவிட்ட லாட்ஜ் மேனேஜர் கண்ணாலேயே திரும்பிப் போகும்படி சைகை காட்டினார். எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. வெளியில் வந்து பக்கத்தில் இருந்த டீக்கடையில் நின்றேன். டீ குடிப்பது போல் வெளியில் வந்த லாட்ஜ் மேனேஜர், என்னிடம் கடந்த மூன்று நாட்களாக தமிழ்நாட்டு உளவுத்துறை அதிகாரிகள் என்னைப்பற்றி விசாரித்ததாகவும் ஒரு அதிகாரி 24 மணி நேரமும் என்னை பிடிப்பதற்காக லாட்ஜ் அலுவலகத்தில் வந்து அமர்ந்து இருப்பதாகவும் கூறி வரவேண்டாம் என போகச் சொன்னார்.

எனக்குத் நேரடியா தெரிந்த ஈழ தமிழ்விடுதலை இயக்கங்களும் இந்திய தொடர்புகளும்

டெல்லியில் பேச்சுவார்த்தைகளின் போது அது எல்லா கூட்டங்களிலும் பங்குபெற்று என்ற முறையில் எனக்கு தெரிந்த உண்மைகள் நினைவில் உள்ளவரை பதிவாக போட யோசித்துள்ளேன்.

விடுதலை இயக்கங்கள் எல்லாம் டெல்லியில் பேசுவது ஒரு மாதிரி சென்னையில் வந்து அறிக்கை விடுவது இயக்கத் தோழர்களிடம் கூறுவது வேறு மாதிரி. தங்களை இந்திய எதிர்ப்பாளர்கள் போலவும், உத்தமர்கள் போல் காட்டிக் கொண்டதும் இன்று வரை வெளியில் வரவில்லை. எல்லா ஈழவிடுதலை தலைவர்களும் அவர்கள் விட்ட அறிக்கைகளுக்கும் அவர்கள் நடந்து கொண்ட விதத்துக்கும் உள்ள வித்தியாசத்தை இன்று வரை பலர் அறியவில்லை. அவர்கள் பொது வழியில் தங்களை உத்தமர்களாக காட்டிக்கொள்ள விட்ட அறிக்கைகள் தான் இன்றும் பலர் அவர்கள் மிகத் திறமையானவர்கள் சிந்தனையாளர்கள் சிறந்த தலைவர்கள் என எழுதி வருகிறார்கள். 1982 கடைசியிலிருந்து 1987 ஒப்பந்தம் வரை எனக்குத் தெரிந்த சம்பவங்களை மட்டும் தான் நான் எழுதுகிறேன். அதிலும் பல செய்திகள் கோர்வையாக இருக்காது. இந்தப் பதிவு இந்தியாவுக்கு ஆதரவான பதிவு அல்ல. உண்மையில் நடந்த சம்பவங்களை பதிவிட விரும்பியபடியால் எழுதுகிறேன்.

 தமிழினவாத அரசியல் வரலாறே புரட்டலானது. 1948 களில் மலையக மக்களின் பிரஜாவுரிமை பறிப்பானது வர்க்க ரீதியானதல்ல, இனரீதியானதே என்று தமிழினவாதம் மூலம் திரித்து உருவாக்கிய கட்சியே தமிழரசுகட்சி. தேர்தல் மூலம் இடதுசாரிகளின் ஆட்சியதிகாரம் இலங்கையில் ஏற்பட்டு விடும் என்ற சுரண்டும் வர்க்கத்தின் அச்சமே, மலையக மக்களின் பிரஜாவுரிமையைப் பறிக்க காரணமாகியது. இந்த வர்க்க அரசியலை மூடிமறைத்து வர்க்க அரசைப் பாதுகாக்கவே, தமிழ் சுரண்டும் வர்க்கம் தமிழினவாதத்தை முன்வைத்தது. இதன் மூலம் தமிழினவாதத்தை வடகிழக்கில் விதைத்தனர்.

இப்படி தமிழினவாதத்தை உருவாக்கியவர்கள், தமிழ் மக்களை எப்போதும் சிங்கள மக்களுக்கு எதிரானவராக வைத்திருப்பதையே கொள்கையாகவும், நடைமுறையாகவும் கொண்ட அரசியலையே முன்வைத்தனர். தேர்தல் அரசியலில் வெற்றி பெற, இனவாதம் தவிர்ந்த வேறு கொள்கை எதுவும் இவர்களிடம் இருக்கவில்லை.

கடந்த காலத்தில் போட்டுத் தள்ளியவர்கள் முன்வைத்த அரசியல் அவதூறுகளான பிரச்சார அரசியல். அன்று அவதூறுகள் மூலம் யாரை, ஏன், எதற்காக போட்டுத் தள்ளினர் என்பதை ஆராய்ந்தால், இன்றைய அவதூறு அரசியலை இனம் கண்டு கொள்ளமுடியும்.

முன்வைக்கும் அவதூறுகளுக்கு ஆதாரம் கோட்டால், ஒருநாளும் பதில் இருக்காது. கிட்லரின் பிரச்சார மந்திரி கோயபல்ஸ் கூறியது போல், ஒரு பொய்யை மீள மீளக் கூறுவதன் மூலம் பொய்யை உண்மையாக்குவது. இரண்டாம் உலக யுத்தத்திற்கு இப்படித்தான் மக்களை தயார்ப்படுத்தினார்கள். ஜெர்மனிய பாராளுமன்றத்தை எரித்த நாசிகள், அதை பிறர் மீது குற்றம் சாட்டி ஒடுக்கினர்;. இது வரலாறு.

ஒடுக்கப்பட்ட தமிழ் மக்களை ஒடுக்கியபடி அன்னிய சக்திகளின் கைப்பொம்மையாக இயங்கிய இயக்கங்கள், தாம் அல்லாத மற்றைய இயக்கங்கள் பற்றியும், தம் இயக்கத்திற்குள் கேள்வியை எழுப்புபவர்களுக்கு எதிராக, பிரச்சார அரசியலாக செய்தது அவதூறுகளே. அதில் ஊறித் திளைத்தவர்கள், இன்றும் அதையே அரசியலாக கட்டமைக்கின்றனர்.

தமிழ் தேர்தல் அரசியலில் "துரோகி" என்று, தாம் அல்லாத மாற்று அரசியலை அவதூறு மூலம் முத்திரை குத்திய அரசியலே, இன்று வரை காணப்படுகின்றது. இது எமது சமூகத்தில் ஜனநாயக மறுப்பிற்கான அரசியல் சிந்தனைமுறையாக காணப்படுகின்றது. அன்று தமிழ் தேசிய தேர்தல் அரசியலில் தமது போட்டியாளரை ஒழித்துக்கட்ட கையாண்ட அரசியல் "துரோகி" என்ற, அவதூறு அடையாளம். இதுதான் பின்னால் இயக்க அரசியலிலும் கையாளப்பட்டது. இன்றுவரை தமிழ் அரசியலை வழிநடத்துவதும், இந்த அரசியல் தான். தமிழ் ஊடகவியல் கூட இப்படித்தான் புளுத்துக் கிடக்கின்றது.

இன்று 31 மே 2021. யாழ்ப்பாண நூல்நிலையம் எரிக்கப்பட்டு 40 வருடங்கள். இது எரிக்கப்பட்ட காலம் தொடக்கமே, தமிழ் மக்களின் அறிவுக் கருவூலம் அழிக்கப்பட்டதாக பேச்சு நிலவுகிறது. அது மட்டுமல்ல, அக் காலத்தில் ஆசியாவின் மாபெரும் நூலகம் அதுவெனவும் - தமிழ் மக்களின் வரலாற்றைத் தாங்கியிருந்த தூண் எனவும் கருத்து நிலவுகிறது.

பவுத்த-சிங்கள அரசினால் வாசிகசாலையை -நூல்நிலையத்தை கொளுத்தியது மறுக்கமுடியாத கொடுமை. அதைக் கொளுத்தியவர்கள் தமிழரைப் பழிவாங்க வேண்டுமென்ற எண்ணத்தில் கொளுத்தினார்கள் என்பதிலும் எனக்கு எந்த மாறுபட்ட எண்ணமுமில்லை.
அதேவேளை, அந்த நூல்நிலையம் எரிய முதல்,